Tym razem przedstawiamy Państwu utwór wybitnego rosyjskiego kompozytora Dmitrija Szostakowicza. Przez jednych uważany za dzieło wybitne, przez innych za kicz. koncert fortepianowy F-dur na trwałe zapisał się w historii muzyki.
Trzynasta część naszego cyklu poświęconego muzyce klasycznej przedstawia drugi już utwór Ralpha Vaughana. Tym razem jest to: Fantazja na temat „Greensleeves”.
Sergiej Rachmaninov podjął się nie lada zadania komponując utwór na podstawie arcytrudnego Kaprysu nr 24 Paganiniego. Dzisiaj jest on uznawany za jedno z największych osiągnięć tego rosyjskiego kompozytora, pianisty i dyrygenta.
Nimrod Edwarda Elgara został doceniony, podobnie jak sam kompozytor, dopiero po latach i to całkowicie zasłużenie. Przez długi czas zwano go prowincjonalnym samoukiem.
Po dłuższej przerwie powracamy z cyklem: 100 klasyków na 100 wieczorów. Bohaterem najnowszego będzie czeski kompozytor Antonin Dvorak i jego charakterystyczne i jakże sugestywne Allegro con fuoco, pochodzące z IX Symfonii e-moll „Z Nowego Świata”.
Przedstawiamy już drugi utwór Mozarta w naszym cyklu. Pochodzi on z opery Cosi fan tutte skomponowanej pod koniec 1789 roku. Autorem libretta do niej był Włoch Da Ponte.
Wymieniany jako ostatni wielki klasyk wiedeński Beethoven stworzył wspaniałą Sonatę Księżycową z myślą o swojej kochance, w wieku trzydziestu lat. Razem z trzynastą sonatą nosi ona nazwę nadaną przez autora: sonata niby-fantazja (Sonata quasi una fantasia).
W szóstej już części naszego muzycznego cyklu, przedstawiamy pierwszy utwór klasyka muzyki. Kompozytorski geniusz Mozarta, znalazł ujście już w wieku pięciu lat, by uczynić zeń jednego z największych kompozytorów w dziejach muzyki.
Piękny i znany utwór Händela, wykorzystany m.in przez Stanley Kubricka w jednym ze jego filmów. Sarabanda pochodzi z fortepianowej suity napisanej przez kompozytora na początku XVIII wieku.
Najbardziej znany utwór znanego kompozytora rodem z krainy piwa. Gluck stworzył przeszło 100 kompozycji scenicznych w tym oper, baletów czy pantomim. Słynny Taniec błogosławionych duchów pochodzi z opery Orfeusz i Eurydyka.
Zwyciężyłeś i przeto ulegam. Atoli odtąd umarłeś na równi ze mną – umarłeś dla Ziemi, dla Nieba i dla Nadziei! We mnie istniałeś i – spojrzyj w moją śmierć, spojrzyj wskroś tej, która jest twoją, postaci, – jak doszczętnie zamordowałeś siebie samego! Edgar Alan Poe
Loading ...
Najnowsze komentarze