Andrzej Zaucha był jedna z największych polskich gwiazd estrady zanim zginął tragicznie, zastrzelony przez męża swojej kochanki.
Andrzej Zaucha urodził się w Krakowie w 1949 roku. Z wykształcenia był zecerem czyli wysoko wykwalifikowanym pracownikiem składającym tekst na potrzeby druku typograficznego. Był muzycznym samoukiem, który swoja karierę rozpoczął jako perkusista w amatorskich zespołach, a także utalentowanym kajakarzem. Wystąpił także w kilku produkcjach filmowych, był członkiem kabaretu Sami. Był żonaty z Elżbietą (zmarła w 1989 roku), z którą znali się od czasów nastoletnich. Mieli córkę Agnieszkę.
Zaucha w 1968 roku rozpoczął karierę wokalisty, najpierw w zespole Dżamble, a potem Anawa, z którymi to zespołami nagrał swoje pierwsze płyty. Karierę solową rozpoczął w 1980 roku. Trzy lata później ukazała się jego pierwsza płyta: Wszystkie stworzenia duże i małe. Została ona nagrana wraz z muzykami Grupy Doktora Q i udziałem Ewy Bem w tytułowej piosence, która też osiągnęła duży sukces. Autorem muzyki do wszystkich 10 utworów był T. Klimonda, a autorem słów W. Jagielski. W 1985 rok,u dwa lata po ukazaniu się swojego pierwszego solowego krążka wystąpił po raz pierwszy w Opolu na Krajowym Konkursie Piosenki Polskiej (gdzie występował każdorazowo do 1991 roku).
W roku 1987 wyszedł jego drugi album długogrający pod tytułem: Stare, nowe, nowsze. To z niego pochodzą tak znane utwory, jak: Myśmy byli sobie pisani, Bądź moim natchnieniem i C’est la vie – Paryż z pocztówki. W 1988 roku na KFPP w Opolu wykonał chyba swoja najsłynniejszą piosenkę: Byłaś serca biciem, za którą otrzymał wyróżnienie. Na kolejnym przeglądzie w Opolu wykonał utwór O cudzie w tancbudzie za który także otrzymał wyróżnienie, a także nagrodę wybitne osiągnięcia w wykonawstwie piosenek. W tymże roku wydał także swoją nowa płytę, nagraną w języku angielskim pod tytułem Andrzej Zaucha.
10 października 1991 roku po występie w musicalu Pan Twardowski (na deskach krakowskiego Teatru STU) piosenkarz został zastrzelony przez francuskiego reżysera Yves’a Goulais, męża Zuzanny Leśniak, która podobnie jak Zaucha zginęła w wyniku wydarzeń tamtego dnia. Motywem zabójstwa i wystrzelenia 9 kul z karabinka sportowego kaliber 5,6 mm była zazdrość o Leśniak. Andrzej Zaucha został pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.
Po śmierci wydano jeszcze jego ostatnią, czwartą płytę, pt.: Ostatnia płyta.
Wydarzenia tragicznego dnia sportretował w swojej powieści Janusz Wiśniewski w I odpuść nam…
Od 2009 roku odbywa się doroczny festiwal Serca Bicie dedykowany pamięci muzyka.
Wiosną, zimą, życiem,
Marzeń moich echem,
Winem, wiatrem, śmiechem
Rozkładem nocnych tras piekielne jakieś moce rządzą
Nie wiedzieć czemu wciąż rozkłady jazdy tak zmieniają,
Że prawie każdy tramwaj pod twym oknem nocą staje
Wiosną, zimą, życiem,
Marzeń moich echem,
Winem, wiatrem, śmiechem
Już nawet księżyc drań o tobie nie chce gadać ze mną
W kieszeni grosze dwa, w kieszeni na dwa szczęścia grosze
W tym jednak losu żart, że ja obydwa grosze noszę
Wiosną, zimą, życiem,
Marzeń moich echem,
Winem, wiatrem, śmiechem
Jak się czujesz
Ktoś, z kim rok w wojnę grasz
Wyczekuje,
Ktoś, kto nocami, ulicami, tramwajami
Pod twe okno mknie, gdzie spotyka mnie
Wiosna, zimą, życiem,
Marzeń moich echem,
Winem, wiatrem, śmiechem
| Autor tekstu: | Zbigniew Książek |
|---|---|
| Kompozytor: | Jerzy Dobrzyński |
| Rok powstania: | |
| Wykonanie oryginalne: | Andrzej Zaucha [Przeboje Opole 88 (LP, składanka, 1988), Ostatnia płyta (1992)] |
| Covery: | Kuba Badach, Jacek Maślanka, Robert Janowski, Reni Jusis, Dimex, Mezo, Kasia Wilk, Rafał Nosal, Chór Moniki Kuszyńskiej (Bitwa na głosy), Rozbójnik Alibaba, Michał Rudaś (2016), Rafał Brzozowski (2017) |
Copyright ©http://empiresilesia.pl
Andrzej Zaucha – wielki i niezapomniany talent. Przeuroczy jako Czarny Alibaba, romantyczny i sentymentalny w piosence ” Siódmy rok” i rozmarzony w „Jak na lotni”. To moje trzy ulubione piosenki z jego repertuaru. Pamiętam jeszcze Jego cudowne wykonania w duetach: „Szaba daba da” z Haliną Frąckowiak i oczywiście „Baby, ach te baby” z Ryszardem Rynkowskim. Jak dobrze, że można się wciąż wsłuchiwać w te utwory…