Słynny utwór Intermezzo Sinfonico pochodzi z jednoaktowej opery Cavalleria rusticana, napisanej przez włoskiego kompozytora Pietro Mascagniego, jednego z czołowych przedstawicieli weryzmu, który charakteryzował się w operze ukazaniem codzienności życia prostego ludu.
AUTOR: PIETRO MASCAGNI
Pietro MASCAGNI urodził się 7 grudnia 1863 roku w toskańskim mieście Livorno, gdzie ukończył także lokalną szkołę muzyczną Instituto Musicale, na kierunku kompozycji. Jego pierwszy utwór, który zdobył rozgłos to In filanda, który opublikował w wieku 18 lat. Od 1882 roku Mascagni rozpoczął studia w konserwatorium mediolańskim, z których zrezygnował trzy lata później, aby wyruszyć w podróż po Włoszech wraz z trupa operetkową. Następnie został dyrektorem Societa Filarmonica w Cerignoli. Lata 1890-1891 to okres największego sukcesu kompozytora. Najpierw triumfy święci Rycerskość wieśniacza a następnie L’amico Fritz – dwie najsłynniejsze opery w karierze Mascagniego. Od tego czasu Włoch spędzał na walizkach podróżując pociągiem po Europie występując i komponując. Kolejne jego opery (I Rantzau, Guglielmo Ratcliff, Silvano) cieszyły się uznaniem i popularnością. W latach 1895-1902 był dyrektorem Liceo Musicale w Pesaro. Pod koniec tego okresu premierę miało Le maschere, a kilka lat później dramat muzyczny Amica. Kolejne utwory nie powtórzyły jednak sukcesów jego dwóch największych dzieł. Mascagnini wiele podróżował i dyrygował swoje dzieła na największych scenach świata. Był także sumiennym pedagogiem, który wykształcił szereg uznanych muzyków. Zmarł w Rzymie w 1945 roku. Dzisiaj pamięta się go jedynie z Rycerskości wieśniaczej, a zapomnienie wpędziła go po części fascynacja faszyzmem.
UTWÓR: Intermezzo Sinfonico z opery Cavalleria Rusticana (Rycerskość wieśniacza)
Cavaleria rusticana to tak zwana melodramma – jednoaktowa opera. Pietro Mascagnini napisał ją na konkurs zorganizowany przez wydawcę muzyki z Mediolanu Edoardo Sonzogno w 1889 roku. Na konkurs zgłoszono 73 prace, a dzieło Mascagniego otrzymało drugą nagrodę.
Na autorów libretta Mascagnini wybrał Giovanni Targioni-Tozzettiego i Guido Menasciego, ono zaś zinterpretowali adaptacje sceniczna opowiadania Giovanniego Vergi pod tytułem Rycerskość wieśniacza.
Premiera Rycerskości wieśniaczej odbyła się w rzymskim Teatro Constanzi 17 maja 1890 roku, a publiczność była zachwycona i nagrodziła autora owacja na stojąco. Dyrygentren pierwszego wykonania został Leopoldo Mugnano, a wśród aktorów, którzy jako pierwsi wcielili się w bohaterów libretta były sławy ówczesnej włoskiej sceny: Roberto Stagno wraz z żoną Gemmą Bellincioni (Turiddu i Santuzza), którzy stali się specjalistami w tych rolach, Mario Ancona (Alfio), Ida Nobili (Lola) i Federica Casali (Mamma Lucia).
Znawcy i krytycy określili dzieło Mascagniego pierwszą prawdziwą operą werystyczną, a to za sprawą tematu samej opery, utrzymania klimatu z południa Półwyspu Apenińskiego, prostymi środkami teatralnymi oraz bogactwem melodii. Nie do przecenienia była również długość opery jako jednoaktowej i ukazania codzienności życia społeczności wiejskiej.
Jako opera jednoaktowa dzieło Mascagniego było jednak zbyt krótkie, dlatego niemal na stałe połączono ją z operą Pajace Ruggera Leoncavalla i zaczęto nazywać Cav/Pag od tytułów obu utworów: Cavalleria rusticana i I Pagliacci.
Fabuła Cavalleria Rusticana za wikipedia.pl
Wioska na Sycylii, Wielkanoc. Turiddu wraca z wojska, by dowiedzieć się, że jego narzeczona Lola wyszła za mąż za woźnicę Alfia. Wówczas Turiddu z zemsty wdał się w romans z ubogą dziewczyną, Santuzzą. W momencie rozpoczęcia opery Lola, powodowana zazdrością, na nowo zaczęła spotykać się z Turiddu, zdradzając męża. Turiddu śpiewa pod jej oknami Sicilianę.
Na placu przed wiejskim kościółkiem Santuzza, będąca w ciąży z Turiddu, zaczepia Lucię i prosi ją o wieści o jej synu. Santuzza mówi, iż według plotek Turiddu był tego dnia we wsi. Pojawia się Alfio, prosząc Lucię o wino i opowiadając o tym, że widział niedawno Turiddu.
Z kościoła dochodzi świąteczny śpiew, wychodzi procesja, do której dołącza Santuzza. Po odejściu grupy Santuzza opowiada Lucii swoją historię. Prosi ją, by modliła się za nią. Lucia wchodzi do kościoła, na placu pojawia się Turiddu. Santuzza błaga go, by do niej wrócił, lecz ten odpycha ją i idzie w stronę kościoła, gdyż chwilę wcześniej weszła tam Lola. Z kolei pojawia się Alfio, któremu zazdrosna Santuzza opowiada o zdradzie żony z Turiddu. Orkiestra gra Intermezzo.
Wieśniacy wychodzą z kościoła. Turiddu, z Lolą u boku, zaprasza przyjaciół na wino. Dołącza do nich Alfio, który nie chce pić z Turiddu i wyzywa go na pojedynek. Według sycylijskiego zwyczaju obaj wymieniają uściski, Turiddu gryzie Alfia w ucho, co oznacza chęć walki do ostatniej krwi. Alfio odchodzi, Turiddu prosi Lucię, by zaopiekowała się Santuzzą, jeśli nie wróci, po czym oddala się. Po chwili słyszany jest krzyk „Zabili Turiddu!”. Santuzza mdleje, Lucia pada na ręce kobiet z wioski.
Copyright ©http://empiresilesia.pl
