Pocałunek (Der Kuss) Alfreda Kubina szokował, nadal szokuje i pewnie jeszcze długo będzie wywoływał taka reakcję.
Alfred Kubin urodził się 10 kwietnia 1877 roku w północnoczeskim mieście
Rok później Alfred Kubin trafił na prace, które odmieniły jego własne postrzeganie sztuki. Spotkanie z cyklem akwafort Maxa Klingera „Parafraza na temat odkrycia rękawiczki”, było dla Kubina niczym błysk. Sam Kubin opisał cykl jako zanurzenie w wizjach czarno-białych obrazów. Dla niego był on początkiem odkrycia świata ekspresji, który ujście znalazł w jego wczesnych koszmarno-fantastycznych pracach. Kubin malował seryjnie. Do 1904 roku powstały setki prac malowanych tuszem i piórkiem. W 1903 roku wydano portfolio artysty, co przyniosło mu dużą sławą i opinię prowokatora. W tym czasie Kubin odbył także kilka podróży studyjnych.
Stając się sławnym zaczął przyciągać także innych artystów w tym Wassily’ego Kandinsky’ego zaprosił go na 9. wystawę stowarzyszenia artystów Phalanx, gdzie Kubin mógł pokazać kolekcję 30 arkuszy. Kilka miesięcy później Kubin poślubił Hedwig Gründler (1874-1948), siostrę pisarza Oscara A.H. Schmitza i dość bogata wdowę. W 1906 roku oboje przeprowadzili się z Monachium do Zwickledt niedaleko Wernstein am Inn w Górnej Austrii. Tam zamieszkali w starym, który stał się ich domem aż do końca życia. Po śmierci swojej małżonki Kubin zamieszkiwał ogromny dwór samotnie.
W Zwickledt Kubin odnalazł to czego szukał. Jesienią 1908 roku artysta zajął się pisaniem powieści Die andere Seite, która też zilustrował samodzielnie wykonanymi rysunkami czarno-biały piórem i tuszem, co też było charakterystyczne dla jego stylu, aż do końca życia. Powieść Kubina, podobniej jak jego sztuka ociera się o oniryzm. Fikcyjny narrator, podobnie jak Kubin z zawodu rysownik, zostaje zaproszony przez dawnego szkolnego kolegę do stworzonej przez niego krainy snów, w której spędza trzy lata. Początkowa fascynacja ustępuje miejsca narastającemu przerażeniu, aż w końcu wyśnione miasto zapada się w apokaliptycznym scenariuszu. Narrator jest jednym z nielicznych, którym udaje się uciec i zapisuje swoje doświadczenia na piśmie. Powieść Kubina posłużyła niemieckiemu reżyserowi Johannesowi Schaafowi za wzór dla jego filmu Traumstadt, który został nakręcony w Czechosłowacji i Izraelu w 1973 roku.
Od 1909 roku Kubin dołączył lub współtworzył kilka stowarzyszeń artystów, w tym Neuen Künstlervereinigung München (wraz z Wassilym Kandinskym, Alexejem von Jawlensky, Adolfem Erbslöhem, Gabriele Münter, Marianne von Werefkin i Karlem Hoferem) i Blauen Reiter. Na drugiej wspólnej wystawie artystów z Blauen Reiter w 1912 roku Kubin pokazał 11 arkuszy. Rok wcześniej nawiązał kontakt z uznanym malarzem Paulem Klee w Monachium, z którym wymieniał się rysunkami.
Mając już ugruntowaną pozycje jako artysta, Kubin zajął się ilustrowaniem książek (zilustrował około 60 książek, w tym dzieła Dostojewskiego, Oskara Panizzy, Edgara Allana Poe i Eliasa Canettiego) i publikowaniem zestawów swoich prac. Po onirycznych, groteskowych pracach w jego twórczości zaczęły dominować sceny wiejskie i odwołujące się do czasów jego dzieciństwa. W drugiej połowie życia nawiązał korespondencje z całym szeregiem uznanych artystów i pisarzy, takich jak Salomon Friedlaender, Hermann Hesse, Hans Carossa i Ernst Jünger.
W 1931 roku Kubin stworzył scenografię do jednego z dramatów Richarda Billingera, którego premiera odbyła się 10 października 1931 roku w Monachium. W latach 1933-1936 miał intensywny romans z żoną lekarza Emmy Haesele (1894-1987), która pod jego wpływem została malarką. W czasach narodowego socjalizmu 63 jego prace zostały zniesławione jako sztuka zdegenerowana i skonfiskowane. Mimo to nie zakazano mu wystawiania i mógł publikować różne rysunki w nazistowskiej gazecie propagandowej Generalnego Gubernatorstwa: Krakauer Zeitung, w latach 1941/42.
W latach 50 pracując jako grafik i ilustrator Kubin brał udział w ponad 50 wystawach, tak jako samodzielny wystawca, jak i jako współwystawca.
Kubin zmarł w w Zwickledt 20 sierpnia 1959 roku i został pochowany na cmentarzu w Wernstein. Jego grób został zaprojektowany przez rzeźbiarza Karla Prantla.
Twórczość Kubina charakteryzuje się przedstawianiem fantastycznych wizji sennych, które zobrazowane są nerwową kreską graficzną. Kubin czerpał inspiracje od takich twórców jak Francisco de Goia, James Ensor, Odilon Redon, Edvard Munch i Max Klinger.
Kubin w 1955 roku zapisał w testamencie cały swój majątek Austrii, w zamian za dożywotnią rentę. Od jego śmierci część jego prac znajduje się w Państwowej Kolekcji Grafiki Albertina w Wiedniu, a część w Muzeum Prowincji Górnej Austrii w Linzu. To ostatnie muzeum nabyło także wiele jego prac z prywatnych kolekcji i obecnie dysponuje kilkoma tysiacami grafik Kubina. Wiele prac artysty znajduje się także w Monachium.
Na rynku sztuki prace Kubina cieszą się niesłabnąca popularnością, szczególnie w krajach niemieckojęzycznych. Dużą częścią jego prac handlują wyspecjalizowane domy sztuki, takie jak Galerie Altnöder czy W&K – Wienerroither & Kohlbacher. W 2019 roku pierwsza z prac Kubina przekroczyła barierę miliona euro (1 081 736). Była to namalowana na przełomie 1900 i 1901 roku Epidemia.
Pocałunek został namalowany przez Kubina w 1903 roku. Ten niewielki rysunek tuszem sprzedany podczas jednej z aukcji za 88 000 marek to typowy przykład pierwszego okresu twórczości Kubina. Niegdyś wywoływał ogromne zgorszenie, a i dzisiaj nie sposób przejść obok niego obojętnie. Szalona, nekrofilistyczna scena onirycznego snu artysty – Kubin w najlepszym wydaniu.
Inne dzieła:
