Przegląd Literatury 04. 2019 (67)

W najnowszym przeglądzie prezentujemy Państwu kolejne pięć pozycji czytelniczych, a w nich największą niemiecką gwiazdę powieściową, dialog dwóch ofiar terrorystów, hołd dla XIX- wiecznej prozy rosyjskiego mistrza powieści przygodowej, jeden z klasyków powieści sci-fi oraz przyszłość odległą o wiele stuleci klasyka.

NOTA

Nie zabijał ich. Nie gwałcił. Nie torturował. Jego zbrodnia była o wiele, wiele bardziej wyrafinowana…

Trzy kobiety – wszystkie młode, piękne i pełne życia – giną bez śladu.
Odnalezione są jak martwe, chociaż wciąż żyją. Każda ma w dłoni kartkę z zagadkowym przesłaniem: „To prawda, chociaż nazwa kłamie.”
Albo: „Wchodzi się jednym wejściem, a wychodzi trzema.”
Zaledwie siedem dni wystarcza psychopacie określanemu w mediach jako Łamacz Dusz, żeby je zniszczyć psychicznie.

Zbliża się Boże Narodzenie i porwania ustają.
Czyżby Łamacz Dusz zmęczył się swoją grą?
Ale wtedy w zaspie przed luksusową kliniką psychiatryczną zostaje znaleziony mężczyzna. Kiedy odzyskuje przytomność, niczego nie pamięta.
Choć bardzo chce sobie przypomnieć…
Wkrótce ambulans przywozi kolejnego pacjenta w ciężkim stanie.
Szaleje śnieżna burza. Klinika zostaje odcięta od świata. I staje się sceną niewyobrażalnych zbrodni.
Czyżby Łamacz Dusz uderzał znowu? I dlaczego akurat tu, wśród udręczonych dusz i ich lekarzy?

OCENA

Sebastian Fitzek to największa gwiazda pisarstwa w Niemczech, której każda kolejna książka zdobywa listy bestselerów i okupuje je długo. Prezentowana powieść jest tego najlepszym przykładem i w pewnym sensie tłumaczy fenomen tego autora. Historia przedstawiona w Łamaczu Dusz jest dość prosta, by nie powiedzieć sztampowa. Ot mamy seryjnego mordercę, szpital na odludziu, odseparowany od cywilizacji, zimową zawieruchę uniemożliwiającą dotarcie pomocy. Klasyk. Jednak dzięki świetnym, niesztampowym pomysłom, prostocie samego tekstu utwór trzyma w napięciu niemal do samego końca.

NOTKA

Poruszająca książka napisana przez dwie kobiety, których rodziny łączyły bliskie więzy, rozerwane zabójstwem Jürgena Ponto. Autorki rzucają nowe światło na historię Frakcji Czerwonej Armii, rolę terrorystów i konsekwencje ich czynów.

30 lipca 1977 roku, w domu w Oberursel, Jürgen Ponto przyjmuje z wizytą Susanne Albrecht, córkę swego przyjaciela z młodości. Towarzyszący Suzanne członkowie RAF, Brigitte Mohnhaupt i Christian Klar, strzelają do niego. Jürgen Ponto ginie. Trzydzieści lat później Julia Albrecht – młodsza siostra Suzanne i chrześnica Jürgena Ponto – nawiązuje kontakt z Corinną Ponto – chrześnicą Hansa-Christiana Albrechta, ojca Julii. Dochodzi do pierwszego spotkania. Powracają pytania o zbrodnię i winę, o możliwość odkrycia prawdy i pojednania.

OCENA

Książka to przedstawia dialog dwóch ofiar działań terrorystycznych RAF-u. Z jednej strony mamy siostrę zabójczyni, z drugiej zaś córkę ofiary. Ich osobista rozmowa powoli przeradza się w rozliczenie tak ofiar jak i samych sprawców. Wiele jest w niej miejsca na osobiste emocje i przeżycia, mniej na historię terrorystów. Książka tylko dla zainteresowanych tematem.

NOTKA

Jest rok 1877. Trwa wojna rosyjsko-turecka. Warwara Suworow, emancypantka, przedziera się ku granicy rumuńsko-bułgarskiej na spotkanie z narzeczonym Pietią. W dramatycznych okolicznościach poznaje zmierzającego w tym samym kierunku Erasta Fandorina. Gdy na Pietię pada podejrzenie o współpracę z wrogiem, Waria postanawia ratować narzeczonego. Pomaga jej w tym Fandorin. Czy poszukiwanie tureckiego szpiega w sztabie wojsk rosyjskich zaważy na losach wojny z imperium osmańskim?

OCENA

Książka ta to doskonały przykład literatury przygodowej, nawiązująca do największych osiągnięć tejże literatury w XIX wieku. Autor – rosyjski pisarz – cieszy się wielką popularnością, czemu nie ma się co dziwić. Powieść czyta się lekko, gdyż akcja i bohaterowie mogą się podobać, nawiązania do historycznych wydarzeń spajają powieść, a wątek szpiegowski bardzo ja urozmaica. Nie jest to literatura najwyższych lotów, ale przyjemne, godne polecenia czytadło.

NOTKA

Thomas Jerome Newton przybywa na Ziemię. Celem jego wizyty jest zdobycie wody, której dramatyczny brak jest przyczyną wymierania życia na jego rodzimej planecie. Korzystając ze swoich nadludzkich możliwości, szybko zaczyna zdobywać fortunę niezbędną do realizacji projektu. Niestety, sprawy się komplikują. Newton coraz bardziej zwleka z wykonaniem zadania. Niezwykle realistyczna opowieść o obcym na Ziemi – realistyczna na tyle, że staje się metaforą naszego własnego egzystencjalnego smutku i samotności.

OCENA

Człowiek, który spadł na ziemie to klasyk wśród powieści sci-fi. Opowiada historie przybysza z obcej planety, którego zadaniem jest uratowanie swojej rodzinnej planety i jej mieszkańców. Jednak z biegiem czasu obcy staje się coraz bardziej ludzki i wsiąka w ludzkość. Losy Newtona stają się metaforą dziejów ludzi i ludzkości wraz ze wszystkimi jej przywarami ale także rzeczami pozytywnymi. Warto znać.

NOTKA

Daleka przyszłość.

Zasiedlono Układ Słoneczny i otoczenie najbliższych gwiazd. Postęp techniczny wytworzył potężne narzędzia, ale jednocześnie przyniósł śmiertelne zagrożenia. Rasa ludzka jest – jak zwykle – podzielona. Demarchiści i Hybrydowcy walczą o prawo do wzmacniania inteligencji człowieka poza jej naturalne granice.Nerwowi, paranoiczni Ultrasi obsługują ogromne światłowce gwiazdoloty, które utrzymują łączność między skłóconymi koloniami. Hiperświnie schodzą wszystkim z oczu i robią swoje. Bogaci stają się coraz bogatsi. Na rubieżach zasiedlonego kosmosu odkrywane są martwe cywilizacje, ale lepiej o tym nie myśleć. Któż może bowiem zagwarantować, że cywilizacja ludzka nie będzie następna?

„Galaktyczna północ” to pierwszy taki zbiór w dorobku Alastaira Reynoldsa: osiem dłuższych opowiadań – trzy publikowane po raz pierwszy. Zaglądamy do mrocznego wszechświata „Przestrzeni Objawienia” i ciarki przechodzą nam po plecach.

OCENA

Zbiór opowiadań jednego z najpopularniejszych pisarzy sci-fi rozgrywa się na przestrzeni wielu wieków. Autor proponuje czytelnikom 8 zróżnicowanych opowiadań z których każde dotyka innego problemu. Wizja Reynoldsa to wizja przerażająca, w której ludzkość nadal podzielona, sama wyniszcza siebie. Transformacje genetyczne odgrywają we wszechświecie pisarza nadrzędną rolę i przy okazji okazują się nicią spajająca cała książkę.  Ciekawe pomysły i prosty, jednoznaczny język są wielka zaleta tej pozycji.

Rulez260

• E-mail
|
• Więcej postów(479)