Ciekawe #3 – Alfabet Morse’a

Stworzony w pierwszej połowie XIX wieku, specjalny system znaków, służący do porozumiewaniu się za pomocą dźwięków czy sygnałów świetlnych.

Autor: Samuel Morse i Artur Vailow

Samuel Morse urodził się w 1791 roku w Charlestown, zmarł w 1872 w Nowym Jorku. Był malarzem marynistą, rzeźbiarzem i jednym z rwórców telegrafu. W 1810 roku został absolwentem Uniwersytetu Yale.

Alfred Lewis Vail urodził się 25 września 1807 w Morristown w Stanach Zjednoczonych. Studiował na Uniwersytecie Nowojorskim. Vail po sukcesie prezentacji, stworzył kilka linii telegraficznych, którymi zarządzał. Wprowadził także kilka ulepszeń pierwotnego aparatu Morse’a. W końcu jednak, niedoceniony przez wszystkich (całe zasługi przejął Morse) Vail zrezygnował interesu telegraficznego. Zajął się badaniami genealogicznymi, utrzymując się z tantiem 1/8 praw do patentu Morse’a. Zmarł w 1859 roku.

W 1832 roku podczas rejsu na statku pocztowym Sully (z Hawru do Nowego Jorku) Morse spotkał amerykańskiego geologa Charlesa T. Jacksona. Bostończyk podczas długiej podróży snuł długie opowieści o najnowszych dokonaniach w dziedzinie elektryczności, pobudzając wyobraźnię Morse’a. Jesienią 1835 roku Morse zademonstrował prototyp swojego telegrafu rejestrującego z przesuwającą się taśmą papierową. Zafascynowany nową dziedziną Samuel, zaczął eksperymentować, a pierwsze sukcesy zaczął odnosić w 1836 roku. Wiadomości nim przekazywane docierały jedynie na krótkie odległości (do ok. 12 metrów). W zimie 1836/37 Morse zademonstrował swój prototyp Leonardowi Gale’owi – profesorowi chemii na Uniwersytecie Nowojorskim, gdzie Morse wykładał malarstwo. Gale znał wówczas prace Josepha Henry’ego nad transmisją elektromagnetyczną. Bazując na tej wiedzy, Gale zalecił Morse’owi kilka ulepszeń i zalecił mu zapoznanie się z literaturą naukową pióra Henry’ego z 1831 r. Po tych poprawkach Morse i Gale mogli już przekazywać wiadomości na odległości do 16 kilometrów. Rok później zaprezentował na uniwersytecie Nowym Jorku pierwszy telegraf elektromagnetyczny. Kolejne parę lat zajęło mu stworzenie przy pomocy Vaila (według niektórych źródeł był to Artur Vailow) specjalnego kodu, nazwanego później alfabetem Morse’a.

Vail i Morse byli pierwszymi operatorami próbnej linii telegraficznej pomiędzy Waszyngtonem a Baltimore. 8 lutego 1838 r. Morse zaprezentował telegraf po raz pierwszy gronu naukowemu w Instytucie Franklina w Filadelfii, a 21 lutego prezydentowi Martinowi van Burenowi. 

Pierwowzorem telegrafu, był telegraf optyczny skonstruowany przez Claude’a Chappe’a. Był trudny w obsłudze, ale już znany w Europie. W 1833 roku Carl Friedrich Gauß i Wilhelm Eduard Weber stworzyli w Getyndze telegraf elektryczny. Parę lat później Charles Wheathsone skonstruował telegraf igłowy. Joseph Henry, który stworzył telegraf elektryczny przed Morse’m, przegrał walkę sądową o patent i za twórcę telegrafu elektrycznego uznany został Morse, który wykorzystał kilka pomysłów Henry’ego w swoim telegrafie. 

Zasada działania alfabetu jest prozaiczna i jest oparta na systemie trójkowym. Wszystkie znaki reprezentowane są przez kilkuelementowe serie sygnałów krótkich (kropek) i długich (kresek). Działanie samego telegrafu stworzonego przez Morse’a polega na zamykaniu i przerywaniu obwodu elektrycznego poprzez naciskanie specjalnego klucza. Z kolei na stacji odbiorczej ołówek, umieszczony nad przesuwającym się paskiem papieru, kreślił na nim kreski lub kropki, zależnie od czasu przepływu prądu. Wszystkie znaki przekazywane są seriami sygnałów. Długość kreski powinna trwać co najmniej trzy kropki, natomiast odstępy między elementami znaku – jedną kropkę. Odstęp między znakami musi wynosić jedną kreskę, natomiast pomiędzy grupami znaków – trzy kreski. W dzisiejszych czasach alfabet Morse’a nie jest używany ze względ na długość transmisji i rozpowszechnienie się technologii satelitarnych.Szybkość kodu Morse’a mierzy się w grupach (modelowe słowo PARIS, 5 liter na grupę) na minutę lub słowach na minutę (snm., ang. word per minute, WPM). Doświadczeni operatorzy są w stanie zrozumieć kod Morse’a nadawany z prędkością przekraczającą 40 snm.

Najbardziej znanym sygnałem wywoławczym jest słynne SOS. Istnieje typowo morskie wyjaśnienie tego sygnału, mówiące że są to skróty słów angielskich: Save Our Ship (ratujcie nasz statek) lub Save Our Souls (ratujcie nasze dusze).

Metody nauki alfabetu Morse’a:

– tradycyjna lub tradycyjna zmodyfikowana: żmudne i czasochłonne powtarzanie kolejnych liter i cyfr.

– poprzez skojarzenia: każdej literze alfabetu odpowiada słowo, które posiada tyle sylab z ilu symboli (kropek i kresek) składa się dana litera w alfabecie Morse’a – sylabom zawierającym w sobie o odpowiada kreska – pozostałym sylabom w alfabecie Morse’a odpowiada kropka

– Łatwa deszyfracja: podczas odbierania wiadomości musisz mieć ten schemat przed oczami – zaczynasz od pola start – schodzisz w dół po grafie w zależności od tego, jaki jest kolejny nadany symbol – kropka czy kreska – gdy kończy się nadawanie danej litery po prostu odczytujesz ją z pola na którym skończyłeś dekodowanie

– Metoda Koscha: stworzona przez niemieckiego psychologa Ludwika Kochs’a w 1930 r. Naukę alfabetu zaczynasz od razu od prędkości nadawania/odbioru, którą chcesz osiągnąć – a więc jednym słowem – dużej prędkości. Zapamiętywanie rozpoczynasz jednak od dwóch liter. Gdy margines błędu przy odbiorze wiadomości spadnie do 10 %, dokładasz kolejną literę.

– Metoda Farnswortha: wymyślona przez Donalda Farnswortha, znana pod kodem W6TTB. Metoda Farnswortha polega na nauce z nieco zredukowaną szybkością, zachowuje się wprawdzie oryginalny czas wybrzmiewania znaku, ale wydłuża się odstęp pomiędzy znakami. Osoba ucząca się za pomocą tej metody od razu słyszy prawidłową – szybką – melodię znaku, zaś nieproporcjonalnie i przesadnie wydłużony odstęp pomiędzy znakami pozwala umysłowi zaznajomić się z melodią właściwą każdemu znakowi i przyswoić ją tak, by później była automatyczne przez niego rozpoznawana.

Nadawanie 

– http://www.sbs.zs3.szkola.pl/mors.htm

Copyright ©http://empiresilesia.pl

Rulez260

• E-mail
|
• Więcej postów(479)