Wyspy Farallońskie to mały archipelag położony na Pacyfiku u wybrzeży Kalifornii. W XIX wieku o te niewielkie wysepki toczyła się prawdziwa wojna, która do historii przeszła pod nazwą „wojny o jaja” (Egg war).
Pierwszym Europejczykiem, który opisał te wyspy był angielski pirat Francis Drake, który wylądował tu 24. lipca 1579 roku, aby zdobyć zaopatrzenie, zapolować na foki oraz zebrać jaja ptasie. Nazwał on je wtedy Wyspami Św. Jakuba (nazwa ta odnosi się dziś jedynie do północnej grupy wysepek). „Farallones” (dosłownie Skały) nazwał ten archipelag hiszpański podróżnik Sebastián Vizcaíno w 1603 roku. Były one znane również szczepom Indian znad zatoki San Francisco.
Archipelag Wysp Farallońskich tworzy:
- grupa południowa
- grupa środkowa
- grupa północna
- ławica Fanny
Przez kilkadziesiąt lat wyspy były odwiedzane przez łowców fok z Rosji i Nowej Anglii, który wybili niemal doszczętnie populację uchatek. Wyspy Farallońskie były bowiem ostoją dzikich zwierząt szczególnie fok oraz morskiego ptactwa, które miało na nich tereny lęgowe.
Wraz z przekazaniem ich przez Meksyk Stanom Zjednoczonym w 1840 roku razem z Kalifornią, ich los związał się bezpośrednio z szybko rozrastającym się miastem San Francisco. Eksplozja ludnościowa pociągnęła za sobą wzrost zapotrzebowania na produkty spożywcze, czemu nie potrafiło sprostać ówczesne rolnictwo. Wyspy Farallońskie szybko okazały się doskonałym rezerwuarem białko pod postacią jaj ptasich. Miesięcznie wysyłano z wysp w kierunku oddalonego o 25 mil miasta 500 000 jaj.
Poszukiwanie jaj morskich ptaków okazało się przedsięwzięciem bardzo rentownym, mimo, że cała lądowa część archipelagu liczy jedynie 0.42 km². W 1853 roku na największej z wysp – Southeast Farallon Island, wzniesiono latarnię morską. Kilka lat wcześniej w 1849 roku pewien człowiek pożeglował na wyspę, zebrał jaja i mimo, że w drodze powrotnej stracił połowę ładunku, to i tak sprzedał to co pozostało z dużym zyskiem. Ten człowiek, imigrant zwany Dr. Robinson, sfinansował z tej wyprawy swoje studia a następnie założył Pacific Egg Company, która zajęła się zbieraniem i sprzedażą ptasich jaj. Zbierano je sezonowo od połowy maja do końca lipca każdego roku, a przychody i tak były gigantyczne, w porównaniu do nakładów. Pacific Egg Company zbudowała na największej z wysp niewielki pirs oraz zabudowania, gdzie spać mogli zbieracze.
Oprócz Pacific Egg Company zbieraniem jaj zajmowało się kilka innych firm oraz liczni rybacy, którzy dzięki swoim łodziom byli w stanie dotrzeć do wysp. Egg Company jednak skutecznie eliminowała konkurencję stając się niemal monopolistą. Wybudowanie latarni morskiej przez rząd amerykański prezydenta Jamesa Buchanana doprowadziło do zainstalowania się na archipelagu rządu federalnego. Jego reprezentantem została Ira Rankin, która popierała monopol Pacific Egg Company. W 1863 roku grupa niezależnych poszukiwaczy pod dowództwem Davida Batchelder, została przegnana z wysp przez uzbrojonych ludzi wysłanych przez Rankin.
Batchelder ze swoimi sojusznikami parokrotnie powracał na wyspę, skąd za każdym razem był przegnany przez uzbrojonych w broń palną reprezentantów Pacific Egg Company. 2. czerwca 1863 roku ponownie zbliżył się do wysp. Wkrótce natknął się na łódź patrolowa rządu federalnego. Udało mu się jednak przekonać jej kapitana, że zamierza zbierać jajka w grupie północnych wysp, do których dostęp był trudniejszy, jednak nie znajdowały się one w kręgu zainteresowania kompanii. Dwa dni później on i jego ludzie, uspawszy czujność przeciwnika wylądowali na głównej wyspie archipelagu w zatoce rybaka. W tym momencie pracownicy Egg Company ostrzelali lądujących się ludzi Batcheldera. Doszło do intensywnej wymiany ognia w której zginęło 2 ludzi (po 1 dla każdej ze stron), a 4 sojuszników Batcheldera została rannych.
Bitwa w Zatoce Rybaka doprowadziła do interwencji rządu, który nadał Pacific Egg Companyy prawo do wyłącznej eksploatacji archipelagu, a Batcheldera oskarżył o morderstwo; w procesie jednak uniewinniono go. Firma zbieraniem jaj zajmowała się jeszcze prawie 20 lat do 1881 roku.
Po II wojnie światowej na dnie morskim w pobliżu archipelagu składowano odpady radioaktywne. obecnie całe Wyspy Farallońskie stanowią obszar chroniony z bogactwem gatunków ptaków morskich.
Copyright ©http://empiresilesia.pl
Bardzo ciekawy artykuł
Na wpis trafiłam przypadkowo, ale bardzo się z tego cieszę. Dużo cennej wiedzy 🙂
Niezwykle ciekawa historia. Szczerze przyznam,że pierwszy raz czytam o tym konflikcie. Dobrze,że ostatecznie zaniechano dewastacji przyrody i obszar Wysp Farallońskich jest obecnie chroniony.
Super artykuł 🙂
Uwielbiam takie historie, których nie można nikomu opowiedzieć, bo nikt w nie nie uwierzy bez podesłania linku do źródła. 😀