Adaigo for Strings nazywane jest najsmutniejszym utworem muzyki klasycznej lub wręcz muzyką pogrzebową. Jego twórca nigdy nie pogodził się z tym, że Adaigo uznane zostało za jego największe dokonanie.
AUTOR
Samuel Barber urodził się 9 marca 1910 roku w niewielkiej miejscowości West Chester w amerykańskim stanie Pensylwania. Swoje pierwsze kompozycje zaczął tworzyć w wieku 7 lat. Następnie studiował muzykę w Curtis Institute of Music w Filadelfii oraz Akademii Amerykańskiej w Rzymie. W tym czasie zaczął także tworzyc swoje najwieksze muzyczne dokonania. W 1941 roku został wybrany na członka American Academy of Arts and Letters, a w 1961 roku do American Academy of Arts and Sciences.
Związany był prywatnie i zawodowo z kompozytorem Gianą Carlem Menottim.
Komponował opery i muzykę symfoniczna, nie stronił jednak od utworów kameralnych. W swoich dziełach nawiązywał do szeregu gatunków, w tym jazz-u czy muzyki romantycznej. Oprócz Adagio for Strings do jego najsłynniejszych dzieł należy opera Vanessa do libretta Gian Carlo Menottiego, której prapremiera miała miejsce 15. stycznia 1958 roku w Metropolitan Opera w Nowym Jorku.
UTWÓR: Adagio for Strings
Adaigo for String to utwór o prostej, nieskomplikowanej budowie, który jednak, dzięki utrzymaniu w konwencji romantycznej wzrusza i porusza słuchacza do głębi, a także wprowadza w melancholijny nastrój.
Utwór występuje w wielu wersjach i aranżacjach, lecz za jego wersje pierwotna uważa się drugą część Kwartetu smyczkowego op. 11, skomponowanego w 1936 roku, czyli w czasie, gdy Barber przebywał na letnim tournee w Europie. Największym uznaniem melomanów na całym świecie cieszy się aranżacja wykonana na orkiestrę smyczkową (choć istnieją i inne wersje, np. na chór z 1967 roku występujące pod nazwą Agnus Dei). Zawrotna kariera utworu rozpoczęła się w 1938 roku, kiedy Barber wysłał partyturę orkiestrową dyrygentowi Arturowi Toscaniniemu. Toscani nauczył się utworu w kilka dni i według legendy zajrzał do partytury później już tylko raz.
Na początku 1938 roku kompozytor wysłał partyturę orkiestrową Adagia w nadziei na to, że zainteresuje się nią i ją wykona. Ku rozczarowaniu kompozytora dyrygent odesłał nuty. Jak się później okazało, Toscanini jednak zamierzał włączyć Adagio do swego repertuaru, a partyturę zwrócił, gdyż błyskawicznie nauczył się utworu na pamięć. Ponownie zajrzał do niej ponoć tylko raz – dzień przed prawykonaniem, które odbyło się w grudniu 1938 roku w Nowym Jorku wzbudzając zachwyt słuchaczy.
Adaigo for String rozbrzmiewało na pogrzebach znanych osobistości: prezydentów Franklina D. Roosevelta i Johna F. Kennedy’ego, księcia Monaco Rainiera III czy Alberta Einsteina.
Copyright ©http://empiresilesia.pl
