Zaczynamy nowy cykl przedstawiający sto najbardziej znanych utworów muzyki klasycznej, które trzeba, a przynajmniej wypadałoby znać. Na pierwszy ogień: Kanon D-dur Pachelbela.
Autor: Johann Pachelbel. Urodzony 1 września 1653 roku w niemieckim mieście Norymberga, gdzie przeżywszy swój żywot zmarł 3 marca 1706 roku. Był kompozytorem, organistą, a także nauczycielem muzyki. Do jego najbardziej znanych utworów należą Kanon D-dur na troje skrzypiec i basso continuo. Działał również w Wiedniu i i Stuttgarcie. Uważany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli stylu organowego przed Bachem.
Okres: Barok
Utwór: Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo, czyli Kanon i Gigue na troje skrzypiec i basso continuo(znany także jako: Kanon D- dur, Kanon Pachelbacha).
Utwór ten powstał najprawdopodobniej około 1680 roku. Początkowo był to utwór bardziej kameralny, na tytułowe skrzypce i basso continuo. Miał być wykonywany wraz z ludowym tańcem gigue (Jig) wywodzącym się z Wysp Brytyjskich. Jednak wraz upływem czasu, coraz większą popularnością utworu i aranżacja utworu na wiele różnych instrumentów, zarzucono pomysł wykonywania do niego tańca.
Technicznie, utwór ten jest oparty na prostym naśladownictwie kanonicznym, gdzie poszczególne głosy wchodzą pojedynczo, naśladując poprzednie. Utwór cechuje się charakterystycznym nastrojem wzrastającego napięcia, osiągniętego za pomocą coraz drobniejszych wartości rytmicznych w trakcie trwania utworu.
W latach 70 XIX wieku zdobył wielką popularność dzięki nagraniom orkiestry Jeana-François Paillarda, przy czym dodano partie wiolonczeli, nieobecne w oryginalnym utworze.
Copyright ©http://empiresilesia.pl
