Neubrandenburg nazywany jest miastem czterech bram. Miasto to znajduje się w północno-wschodnich Niemczech, na Pojezierzu Meklemburskim, w niezwykle urokliwej okolicy, na północnym brzegu jeziora Tollensesee (polska nazwa historyczna tego jeziora to Dołęże), w miejscu, gdzie wpada doń rzeka Tollense. Położone jest w połowie drogi między Berlinem a wybrzeżem Morza Bałtyckiego. Uznawane jest za kulturalne i gospodarcze centrum wschodniej części Meklemburgii i Pomorza.
| Dane | Neubrandenburg |
| Liczba mieszkańców | 63.761 |
| Powierzchnia | 85,67 km2 |
| Powiat | Mecklenburgische Seenplatte |
| Kod pocztowy | 17033, 17034, 17036 |
| Kraj związkowy | Mecklenburg-Vorpommern |
| Strona internetowa | https://www.neubrandenburg.de/ |
Troszkę historii…
Neubrandenburg (w dolnoniemieckim – Niegenbramborg) to trzecie największe miasto Meklemburgi-Przedpomorza, a jego początki sięgają grodu słowiańskiego, który pojawia się w dokumentach pisanych już w pierwszej połowie X wieku pod nazwami Brennaburg i Brendanburg. 4 stycznia 1248 margrabia brandenburski Jan I Askańczyk (znany również, jako założyciel Gorzowa) dokonał fundacji miasta pod zlatynizowaną nazwą Brandenborch Nova, którą to nazwę następnie zmieniono na Brandenburg Nowa w 1261 roku. Nowo powstała miejscowość miała zabezpieczać północne granice Marchii Brandenburskiej. Wkrótce po lokowaniu syn Albrechta II sprowadził do miasta franciszkanów, który osiedlili się w klasztorze, który obecnie jest najstarszą budowlą miasta. Kilkanaście lat po lokacji miasteczko zaczęto otaczać drewnianą palisadą, a w 1298 roku wraz z Stargardem stało się częścią Meklemburgii. Od XIV wieku miasto zaczęto otaczać kamiennym murem, w którym co 20-30 metrów zbudowano tzw. baszty łupinowe (Wiekhaus), zwane także półbasztami lub basztami otwartymi.
W połowie XVI wieku dokonano sekularyzacji klasztoru franciszkanów, a jego gwardian przeszedł na protestantyzm. W czasie wojny trzydziestoletniej miasto było oblegane przez siły katolickie generała Johanna T’Serclaes von Tilly. W tym okresie Neubrandenburg i jego mieszkańcy bardzo ucierpieli i aż do XVIII wieku nie wszystkie budynki zdołano odbudować. Wielki książę meklembursko-strzelecki Adolf Fryderyk IV nadał miastu tytuł rezydencji, co przyczyniło się do jego szybkiego rozwoju. W 1864 roku Neubrandenburg otrzymał połączenie kolejowe, a pod koniec wieku miasto stało się słynne dzięki bliskości jeziora Tollensesee. W tym czasie gościł w nim m.in pisarz Theodor Fontane. W czasach nazistowskich w mieście utworzono ważne zakłady przemysłu zbrojeniowego, a także koszary wojsk pancernych. W czasie wojny istniała tu filia obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. W kwietniu 1945 roku miasto zajęła Armia Czerwona, a pożary które wybuchły w tym czasie strawiły aż 80% starego miasta. Po wojnie utworzono tutaj obóz dla byłych funkcjonariuszy aparatu władzy nazistowskiej. Największą liczbę ludności Neubrandenburg osiągnął w 1988 roku, kiedy to zamieszkiwało go ponad 90 000 mieszkańców. Obecnie jest to miasto na prawach powiatu.
Ciekawostki
- Neubrandenburg można odnaleźć na obrazach takich artystów, jak Caspar David Friedrich czy Heinrich (Henry) Stoll.
- Tim Borowski wielokrotny reprezentant Niemiec w piłce nożnej grał w tutejszym klubie.
- W 1942 roku robotnicy przymusowi wznieśli na jeziorze Tollensesee sztuczna wyspę, na której prowadzono prace nad torpedami, w tym tzw. torpedami nawodnymi, które obecnie maja swoich następców w pociskach balistycznych.
- Tollensesee – jezioro rozciągające się na południe od miasta i jedno z najważniejszych miejsc na mapie turystycznej Meklemburgii-Przedpomorza. Jego powierzchnia wynosi wynosi 17,9 km².
No to zwiedzamy…
Zwiedzanie Neubrandenburga warto rozpocząć od dzielnicy zwanej Jahnviertel, w której można odnaleźć liczne, odnowione wille, zbudowane w stylu secesyjnym. Wiele z nich zachwyca bogatymi szczegółami dekoracyjnymi. Uwagę zwraca także żółta willa, w której w XIX wieku mieszkała szlachecka rodzina von Oertzen. Ich herb rodowy można odnaleźć na froncie budynku. Żelaznym punktem zwiedzania miasta, jest przejście pod każdą z czterech bram. Pierwsza, od strony Jahnviertel to Treptower Tor, zbudowana około 1400 roku, a następnie rozbudowana w drugiej połowie XIX wieku przez lokalne muzeum.
Skręcając w lewo lub prawo, możemy udać się długą na ponad dwa kilometry, urokliwą drogą (Ringstraβe) wzdłuż murów miejskich, okalających całe centrum miasta. Mury te mają wysokość 7,5 metra i zbudowano je z kamieni polnych. Wbudowano w nie baszty łupinowe (półotwarte), które obecnie bardzo odznaczają się na tle murów, dzięki swojej białej barwie. Jest ich 57 i oddalone są od siebie w odstępach wynoszących około 30 metrów. Pełnią rożne funkcje, od domów mieszkalnych, poprzez restauracje i kawiarnie, kończąc na prawdopodobnie najmniejszym na świecie muzeum ubezpieczeń.
Docieramy do Fangelturm – 26 – metrowego symbolu miasta. Wieżę zbudowano w XV wieku i wtedy nosiła nazwę Mönchenturm, a w 2005 roku jej szczyt pokryto blachami miedzianymi. W jej piwnicy znajdowały się ongiś lochy (można ją zwiedzać bezpłatnie – klucz jest dostępny: Wiekhaus 11). Nieopodal wieży znajduje się były klasztor franciszkański. Jest on jednym z najwspanialszych przykładów gotyku z cegły wypalanej. Obecnie na jego terenie znajduje się muzeum regionalne. W pobliżu znajdują się również dwa pomniki, które niosą ze sobą wspomnienie po Fritzu Reuterze, wielkim niemieckim pisarzu. Jeden z nich to brązowa statua samego pisarza autorstwa berlińskiego rzeźbiarza Martina Wolffa, druga natomiast została w to miejsce przeniesiona w całości z innej lokalizacji i przedstawia scenę z jednego z opowiadań Reutera. Powstała w 1923 roku i ma formę fontanny, a jej autorem jest Wilhelm Jaeger.
Fritz Reuter (7. November 1810 in Stavenhagen; † 12. Juli 1874 in Eisenach)
Uważany za największego poetę i pisarza, który tworzył w języku dolnoniemieckim, popularnie zwanym Plattdeutsch. W Neubrandenburgu mieszkał w latach 1856-1863 i czas ten przypada na jeden z jego najproduktywniejszych i najszczęśliwszych okresów w życiu. Mieszkał przy Stargrader Strasse 35 – obecnie mieści się tam popularna kawiarnia „Café im Reuterhaus”. Zobacz także: http://empiresilesia.pl/stavenhagen-i-ivenhacker-eichen/ |
Na Ringstrasse znajduje się jeszcze kilka interesujących miejsc, w tym Wiekhaus 8 lub tzw. Eisenbahntor. Baszta ta zachowała swój wygląd z czasów średniowiecznych w odróżnieniu od innych baszt. Jest ona trzykondygnacyjna i służyła do obrony miasta. Jej załoga składała się z 10 żołdaków. Nieopodal znajduje się tablica upamiętniająca wybudowaną w 1877 roku, a zniszczoną podczas Nocy Kryształowej synagogę.
Najstarsza z czerech bram miejskich to Friedländer Tor. Stanowi doskonały przykład budownictwa obronnego i jeden z najrzadszych tego typu w północnej części Europy. Jej całkowita długość wynosi 88 metrów, a brama główna mierzy 20 metrów wysokości. Według obecnego stanu badań pierwsze prace budowlane nad nią prowadzono już około 1300 roku. Warto zwrócić uwagę na bastion armatni usytuowany przed przedbramiem.
Kolejną bramą jest tzw. Neues Tor. Znajduje się ona w części miasta, która zgrabnie łączy nową architekturę z tą nieco starszą. Wrażenie robią szczegóły i detale na okolicznych kamieniczkach. W centrum miasta przy Stargarder Straβe, jednej z dwóch głównych ulic starego miasta znajduje się najważniejszy zabytek miasta – Marienkirche.
Marienkirche ukończono w 1298 roku i stanowi jeden z najznakomitszych przykładów budownictwa gotyckiego z cegły wypalanej. W 1945 roku kościół został niemal doszczętnie zniszczony. Następnie wielkim nakładem sił odbudowano go oraz przekazano filharmonii z Neubrandenburga. W środku powstała sala koncertowa według projektu fińskiego architekta Pekka Salminena. Zwiedzającym udostępniono kościelną wieżę z której roztacza się doskonały widok na całe miasto. Udało się także stworzyć świetną multimedialną wystawę oraz zachować na zachodniej ścianie wnętrza monumentalny Weltgericht z XIV wieku. Nieopodal można się natknąć na najstarszy w Meklemburgii budynek teatralny, zbudowany na zlecenie księcia meklembursko-strzeleckiego Adolfa Friedricha IV w 1793 roku.
Nie sposób nie wspomnieć o licznych szczegółach architektonicznych w centrum miasta, które uważny obserwator odnajdzie m.in niebieski dom. Warto także wjechać windą na szczyt najwyższego budynku w mieście, tuż nieopodal centrum handlowego.
Ostatnia z bram miejskich to tzw. Stargader Tor. Jest ona szczególnie interesujące ze względu na swój stan zachowania oraz architektoniczne szczegóły – rozety, wieżyczki. Nieopodal znajduje się odrestaurowany młyn.
Co jeszcze udało nam się zobaczyć w okolicy?
Nie można zapominać w czasie zwiedzania Neubrandenburga o bliskości jeziora Tolense oraz o malowniczym parku w jego pobliżu. Istnieje tam możliwość spędzenia czasu na łonie natury, na jednej z dwóch piaszczystych plaż, a także uprawiania wszelkich możliwych sportów wodnych. Znajduje się tam także centrum sportowe, będące jednym z najnowocześniejszych tego typu obiektów na północy Niemiec – Jahnsportforum. Warto odwiedzić jedną z restauracji przy brzegach jeziora, taką jak Badehaus lub Augusta. Nad jeziorem mieści się także należące do Neubrandenburga osiedle Broda, które dysponuje świetną i popularną plażą, a także niewielką, ukrytą plażą dla nudystów.
Miasto poza centrum i okolicami jeziora ma do zaoferowania jedynie kilka ciekawych lokalizacji. Niedaleko Wyższej Szkoły znajduje się wczesnogotycka kaplica szpitalna św. Jerzego, zbudowana na początku XIV wieku. Naprzeciw Treptower Tor znajduje się najstarszy młyn miejski, na Gartenstrβe Dom Literatury poświęcony pisarce Brigitte Reimann, a także niewielki Park Miniatur. Na niewielkim zbiorniku wodnym Reitbahnsee utworzono z kolei trasę do Wakeboardingu.
Neubrandenburg to nieoczywiste, a przez ciekawe miejsce, oddalone od Szczecina o zaledwie 100 kilometrów. Może stanowić także punkt wypadowy do hanzeatyckich miast na północy lub ciekawych miejsc w pobliżu, takich jak Waren czy Neustrelitz.
Copyright ©http://empiresilesia.pl
