Lincoln to przemysłowe miasto o dobrze zachowanej średniowiecznej architekturze. Nad miastem dominuje wspaniała katedra, swego czasu najwyższy budynek na świecie.
| Dane | Lincoln |
| Powierzchnia | 35.69 km2 |
| Populacja | 103,813 |
| Hrabstwo | Lincolnshire |
| Region | East Midlands |
Trochę historii…
W czasach przedrzymskich Lincolnshire było zamieszkane przez Celtów używających języka, który z czasem przekształcił się w walijski. Ówcześni mieszkańcy zwali swoja osadę Lindon, co oznaczało w ich języku staw lub zalew. W 48 roku naszej ery Brytania w dużej części została podbita przez Rzymian, którzy zaczęli na jej obszarze zakładać miasta. Lincoln założono jako jedno z trzech najstarszych miast w Wielkiej Brytanii. Początkowo, w latach 50 a 60 r. n.e., było siedzibą legionu IX Hispana. Dotychczasowa nazwa została tym sposobem zlatynizowana – Lindum oraz dodano człon Colonia, jako że nowo tworzone miast miało stać się osiedlem dla weteranów armii rzymskiej. Lincoln w czasach rzymskich liczyło w pewnych okresach aż 5 000 mieszkańców. Gdy nad Brytanią władze przejęli Anglosasi zmienili oni nazwę na Lincylene. W ukończonym w 1086 roku katastrze gruntowym powstałym na zlecenie Wilhelma Zdobywcy, zwanym Doomsday Book, Lincoln wymieniane jest jako Lincolia(e).
Ze względu na swoje strategiczne położenie nad rzeką Witham i w miejscu, w którym zbiegają się dwa główne szlaki handlowe, Lincoln wcześnie stało się ważnym ośrodkiem handlowym oraz prawdopodobnie stolicą anglosaskiego królestwa Lindsey. Normanowie zbudowali potężny zamek w miasteczku w 1068 roku pod rządami Wilhelma Zdobywcy. Cztery lata później rozpoczęli budowę katedry, jednego z najbardziej monumentalnych średniowiecznych kościołów w Wielkiej Brytanii, a do 1549 roku najwyższego budynku kościelnego na świecie w tamtym czasie. Począwszy od średniowiecza, Lincoln przez długi czas czerpało dochody z handlu wełną i suknem z Flandrią, stając się dobrze prosperującym miastem, jednak w XIV wieku ten sektor gospodarki podupadł. W XIII wieku stało się trzecim co do wielkości miastem w Anglii. Lincoln potrzebował wiele czasu by podnieść się, a wraz z początkiem rewolucji przemysłowej w XIX wieku przeszedł zmiany strukturalne i stał się ważnym ośrodkiem przemysłowym.
Lincoln zostało dotknięte tyfusem w okresie od listopada 1904 roku do sierpnia 1905 roku, spowodowanym przez zanieczyszczoną wodę pitną z jeziora Hartsholme i rzeki Witham. Ponad 1000 osób zachorowało na tę chorobę, a liczba ofiar śmiertelnych wyniosła 113. Pierwsze w historii czołgi zostały wynalezione, zaprojektowane i zbudowane w Lincoln przez firmę William Foster & Co. podczas pierwszej wojny światowej. Podczas II wojny światowej na miasto zrzucono 26 bomb o dużej sile rażenia oraz około 500 bomb zapalających, w pięciu nalotach, w których zginęło osiem osób.
Obecnie Lincoln jest ważnym ośrodkiem administracyjnym, edukacyjnym, między innymi dzięki mieszczącemu się tam uniwersytetowi oraz usługowym. To także ważny punkt turystyczny, głównie dzięki katedrze oraz zamkowi.
Ciekawostki
- W katedrze w Lincoln kręcono sceny do filmu Kod Leonarda da Vinci;
- Lincoln położone jest nad rzeką Witham, której długość wynosi około 130 km;
- Lincolnshire to hrabstwo niemetropolitalne położone nad Morzem Północnym, pomiędzy zatoką The Wash na południu oraz estuarium Humber na północy i liczy 5937 km²;
- Lincolnshire to obszar głównie rolniczy (duże znaczenie ma tutaj równinna nizina – The Fens), zaś na wybrzeżu rozwinięta jest turystyka.
- W Lincoln odbywa się największy jarmark świąteczny w Wielkiej Brytanii.
No to zwiedzamy…
W Lincoln pierwsze kroki trzeba skierować do katedry, która góruje nad miastem i jest jego najważniejszym zabytkiem. Pierwsza katedra w Lincoln powstała już w 1092 roku, po 20 latach budowy na zlecenie biskupa Remigiusza, która przybył do Anglii z opactwa Fécamp w Normandii, wezwany przez Wilhelma Zdobywcę. Pół wieku później katedra przeżyła pożar, a potem w 1185 roku została w dużym stopniu zniszczona przez trzęsienie ziemi, które nawiedziło środkową Anglię. Z pierwotnej budowli przetrwały tylko dolne części zachodniej fasady i zachodnie wieże. Kronikarz Roger von Hoveden donosi, że kościół został rozerwany od góry do dołu.
Kościół Katedralny Błogosławionej Dziewicy Marii (ang. The Cathedral Church of the Blessed Virgin Mary of Lincoln) został jednak odbudowany i dodatkowo rozbudowany, co było w pierwszej kolejności zasługą kolejnego biskupa z Francji Hugona, który zatrudnił do odbudowy architekt Geoffrey’a de Noiersa. Tym sposobem stała się najprawdopodobniej najwyższym ówczesnym budynkiem na świecie, liczącym 160 metrów wysokości. W 1549 roku drewniana iglica najwyższej środkowej wieży w wyniku silnej burzy została zniszczona. Budowla ta należy do kościoła anglikańskiego.
Obecny wygląd katedry miesza w sobie wiele styli, co jest wynikiem ciągłych prac w niej prowadzonych. W swojej obecnej formie katedra w Lincoln jest trójnawową bazyliką galeriową z szerokimi przęsłami i dwoma transeptami w centrum (zachodni jest dłuższy i ma wieżę krzyżową).
Katedra w Lincoln to typowy przykład angielskiego gotyku (choć najstarsze części budowli charakteryzują się wciąż stylem romańskich lub jego elementami), w którym dwa transepty i umieszczoną centralnie wieżą dominują w kształcie budowli. Mimo typowo brytyjskich cech w świątyni dostrzeżemy i wpływy francuskie, w tym głównie bazyliki Saint-Denis.
W katedrze doskonale zachowały się charakterystyczne dla Wielkiej Brytanii odmiany sklepień żebrowych. Katedra w Lincoln była polem eksperymentów dla kilku kierunków architektonicznych, które doprowadziły do przepychu i bogactwa szczegółów, których nie można znaleźć w żadnym innym kościele kontynentalnym.
Organy na chórze zostały zbudowane w latach 1893-1898 przez organmistrza Henry’ego Fathera Willisa. Zastąpiły one instrument zbudowany w 1826 roku przez budowniczego organów Williama Allena w obudowie zaprojektowanej przez architekta E. J. Wilsona.
Na zwiedzanie katedry trzeba przeznaczyć kilka dobrych godzin. W środku oprócz samych imponujących wnętrz oraz wyposażenia, znajduje się muzeum, sklep a także biblioteka, z dużą kolekcją manuskryptów i XV wiecznych ksiąg. Zachowało się w dużej części jej oryginalne, średniowieczne wyposażenie, takie jakie pulpity do czytania czy ławy biblioteczne.
Zamek w Lincoln powstał na zlecenie samego Wilhelma Zdobywcy i zbudowano go w końcu XI wieku na ruinach rzymskiej fortecy. W zamku można zobaczyć słynne Magna Charta Libertatum w więc Wielką Kartę Swobód spisaną i podpisaną 15 czerwca 1215 przez króla Jana bez Ziemi. Na terenie kompleksu zamkowego znajduje się się wystawa i sklep w budynku byłego więzienia. Na terenie obszernego dziedzińca można oglądać liczne pomniki, albo wziąć udział w jednej z imprez kulturalnych.
Pałac biskupi był niegdyś centrum administracyjnym największej diecezji w średniowiecznej Anglii, rozciągającej się od rzeki Humber do Tamizy, a tym samym jednym z najważniejszych budynków w kraju. W tym czasie stanowił on poświadczenie potęgi biskupów rezydujących w Lincoln. Pałac został jednak uszkodzony podczas wojny domowej, a następnie w dużej mierze opuszczony. Dziś zwiedzający mogą zobaczyć jedynie pozostałości sal, kuchni i apartamentów biskupich.
Można także zwiedzić ogród biskupi, który istnieje tu od 1329 roku. Pierwotnie było to miejsce do uprawy warzyw, owoców, ziół i kwiatów, które rosną na wzór katedry. Oprócz nowoczesnego ogrodu, na południowym zboczu znajduje się również niewielka winnica. Uważana za najbardziej wysuniętą na północ winnicę w Anglii. Sama winorośl sprowadzona została z Niemiec.
Spragnieni przyrody mogą też oprócz ogrodu biskupiego odwiedzić w Lincoln na przykład arboretum. Park został pierwotnie zaprojektowany i założony w latach 1870-1872 przez Edwarda Milnera, jednego z najbardziej znanych wiktoriańskich ogrodników swoich czasów. W 2003 roku w Arboretum przeprowadzono prace renowacyjne o wartości 3 milionów funtów, aby przywrócić mu jego pierwotne piękno.
Jak przystało na miasto biskupie, Lincoln dysponuje wieloma kościołami. Do najciekawszych z nich należy niewątpliwie kościół św. Marii Magdaleny, który jest jednym z najstarszych kościołów w Lincolshire.
Klasztor Greyfriars w Lincoln został zbudowany wkrótce po przybyciu franciszkanów do miasta w latach 30-tych XII wieku i nadaniu im ziemi rozciągającej się na północ od rzeki Witham do dzisiejszej Silver Street. Klasztor i kościół zostały ukończone w latach 80-tych XII wieku, co czyni to miejsce najstarszym zachowanym budynkiem klasztornym w Anglii.
St Mary’s Conduit to kanał ze studnią, który zbudowany został w XVI wieku i , który dostarczał wodę pitną do Lincoln do 1906 roku. Ozdobna konstrukcja została zbudowana przy użyciu fragmentów architektonicznych z klasztoru Karmelitów.
Engine Yard Belvoir to centrum zakupowe Lincoln. Można tam nabyć kraftowe jedzenie, ubrania, sztukę i wyroby rzemieślnicze. Wiele ze sklepów mieści się w dawnych, wiktoriańskich budynkach. Kolejnym ciekawym miejscem jest Ellis Mill zbudowany w 1798 roku ostatnim z dziewięciu młynów wiatrakowych, które niegdyś stały na szczycie wzgórza Lincoln. Co ciekawe do dzisiaj wyrabia on mąkę.
Lincoln’s High Bridge, który datowany jest na 1160 rok to najstarszy most w Anglii, na którym mieszczą się budynki – obecnie jest to krótki rząd czarno-białych drewnianych sklepów z około 1550 roku. Ciekawym budynkiem jest także St. Mary’s Guildhall. Był on główną rezydencją w Lincoln, prawdopodobnie własnością króla Henryka II, zbudowaną w 1157 roku. Od czasu budowy budynek był wykorzystywany do przechowywania królewskiego wina, jako budynek gildii, szkoła, zakład pogrzebowy i sklep.
Lincoln to nie tylko architektura, ale i centrum kulturalne i sklepowe. W mieście i jego pobliżu znajdziemy takie muzea jak Museum of Lincolnshire Life, gdzie zobaczymy wystawę o historii miasta, w tym takie atrakcje jak czołg Mark IV Female czy poświęcony historii sił powietrznych Wielkiej Brytanii z bazy koło Lincoln International Bomber Command Centre. Z kolei Lincoln Museum powstało z połączenia Usher Gallery oraz City and County Museum i zawiera w swoich zbiorach ponad 2 000 000 obiektów, w tym zabytki z okolicznych prac wykopaliskowych.
W Lincoln możemy także dość często natknąć się na pozostałości architektury starożytnych Rzymian (Newport Arch czyli najstarszy łuk w Anglii wykorzystywany w ruchu ulicznym) zaś przy ulicy Steep Hill możemy przyjrzeć się domom z XII wieku. Jednym z najciekawszych z nich jest Norman House, gdzie obecnie mieści się herbaciarnia. Istnienie tego budynku potwierdzone jest już w czasach normańskich. Wybudował go żydowski lichwiarz Aaron około 1170 roku. Ciekawym doznaniem będzie także odwiedzenie Mrs Smith’s Cottage – swoistej kapsuły czasu poświęconej jednej z mieszkanek Lincoln – Hildy Smith. Westgate Water Tower to imponująca wieża ciśnień, która do dzisiaj zaopatruje mieszkańców miasta w wodę. Budynek ukończono w 1911 roku, a w jego wnętrzu znajduje się ogromny cylindryczny zbiornik, który mieści 300 000 galonów wody, czyli 1,3 miliona litrów.
Co jeszcze widzieliśmy w okolicy?
Peterborough nad rzeką Nene to miasto w Cambridgeshire dysponujące świetnym połączeniem kolejowym zarówno z Londynem, jak i Lincoln. Jest to miasto przemysłowe z różnorodnym, etnicznie wymieszanym społeczeństwem, a przy tym bogata historia i kilkoma, naprawdę ciekawymi zabytkami. Najciekawszym budynkiem w mieście jest niewątpliwie katedra św. Piotra, Pawła i Andrzeja, których posągi spoglądają w dół z trzech wysokich szczytów zachodniego frontu. Teren ten początkowo był opactwem benedyktyńskim, a budynek kościoła dopiero w 1542 roku stał się katedrą. Sama budowla pochodzi z XII wieku (później znacznie rozbudowany i odrestaurowany) i jest jednym z najlepiej zachowanych opactw przeciwreformacyjnych w kraju.
Hala gildii (Guildhall), a w tle katedra w Peterborough
Hala gildii, której obecny budynek, zaprojektowany został przez Johna Lovina, który był również architektem prac renowacyjnych w Pałacu Biskupim w Peterborough, ukończono w 1671 roku. Został zaprojektowany w stylu klasycystycznym z arkadami na parterze, aby umożliwić prowadzenie targów; na pierwszym piętrze powstała sala zgromadzeń z oknami słupowymi.
Eye to niewielka, typowa, urokliwa i wielowiekowa wioska nieopodal Peterborough, gdzie można podejrzeć życie angielskiej prowincji.
Kościół parafialny św. Mateusza w Eye zbudowany przez George’a Basevi w 1846 roku.
Restauracja w jednej w angielskich wsi na prowincji
Typowe danie angielskiej prowincji – Sunday Roast czyli pieczone ziemniaki, warzywa, specyficzna bułka z pasztetem oraz polędwica wieprzowa, polędwica wołowa i pierś z indyka
Londyn to oczywiście oczywista oczywistość:). Polecam London Natural History Museum. W tym miejscu trzeba się jednak przygotować na nieprzebrane tłumy.
