Historia Sealandii to historia niemal nieprawdopodobna. W 1967 roku były oficer angielskiej armii Roy Bates, człowiek o barwnej przeszłości (w wieku 15 lat walczył w hiszpańskiej wojnie domowej, był poganiaczem bydła w Argentynie, założył pirackie Radio Essex), wykorzystując luki w prawie międzynarodowym zajął niewielka platformę na Morzu Północnym i ogłosił się jej władcą
Krótka historia Sealandii.
Platforma przeciwlotnicza Fort Roughs (Rough Tower) o wymiarach 40 × 140 m i powierzchni 5600 m² (0,0056 km²), powstała w 1942 roku i należała do sieci umocnień obronnych Wielkiej Brytanii w czasie II wojny światowej. W tamtych czasach stacjonowało na niej do 140 żołnierzy, jednak po upadku nazizmu, obsadę zmniejszono do stanu podstawowego, a armia Wielkiej Brytanii wykorzystywała ją do 1956 roku – wtedy ostatni członkowie załogi zostali zabrani na ląd wraz z wyposażeniem, a sama platforma została zamknięta.
Znajduje się ona w rejonie ławicy Rough Sands, czyli już poza wodami terytorialnymi Wielkiej Brytanii w w tamtym czasie, gdzie została przetransportowana w 1943 roku. Następnie zalano jej podstawę, a ona sama osiadła na dnie, pozostając jednak widoczną z brzegów Anglii.
Roy Bates w styczniu 1967 roku, w ramach sprzeciwu przeciwko sankcjom podatkowym, zajął platformę, wykorzystując fakt, że znajdowała się ona na wodach międzynarodowych, a więc nie należała do żadnego państwa. Kilka miesięcy później ogłosił się księciem państewka, które sam założył. W kolejnym roku, w czasie pobytu w Anglii został zaaresztowany pod zarzutem ostrzelania brytyjskiej łodzi patrolowej, jednak zarzuty oddalono, ponieważ platforma znajdowała się na wodach międzynarodowych, a więc poza jurysdykcją sądów brytyjskich.
Wojna o władzę.
Powoli i systematycznie samozwańcze państewko Batesa, zyskiwało na rozgłosie i stało się ostoją sprzeciwu wobec porządkowi świata. W 1975 roku ustanowiono hymn, flagę, herb oraz własny system monetarny, reprezentowany przez walutę – dolary sealandzkie. Najważniejsze było jednak wprowadzenie konstytucji Sealandii. Bates i grono jego sympatyków postanowili stworzyć także rząd – jego pierwszym premierem został prawnik Alexander Gottfried Achenbach z Niemiec.
Achenbach wraz ze swoimi przyjaciółmi z Holandii zamierzał stworzyć na platformie kasyno do gry, nieobjęte prawem żadnego z krajów europejskich,m a dodatkowo stworzyć w tym miejscu luksusowy hotel. W nowej konstytucji Sealandii znalazł się paragraf według którego rezygnowano z ograniczeń dotyczących hazardu. Achenbach, który szybko zaskarbił sobie przyjaźń Batesa został mianowany dożywotnim premierem. W 1978 roku Bates wraz z żoną wyjechali do Salzburga w Austrii, co Achenbach wykorzystał, ogłaszając się udzielnym władca platformy, aresztując syna Batesa – Michaela oraz pozbawiając Roya tytułu księcia.
Kilka tygodni później były oficer, zebrawszy grupę uzbrojonych przyjaciół, wynajął helikopter i w szybkiej akcji odbił platformę, więziąc Achenbacha i jego stronników, nadając im tym samym status jeńców wojennych. Rządy Niemiec i Holandii starały się interweniować w tej sprawie, ale status prawny platformy skutecznie oddalał próby uwolnienia jeńców. Zrobił to sam Bates, który powołując się na konwencję genewską uwolnił Holendrów, jednak dla Achenbacha i drugiego z przywódców puczu Gernota Pütza – kolejnego niemieckiego adwokata, Bates przewidział dożywotnie wiezienie – obaj dysponowali paszportami Sealandii, zostali więc oskarżeni o zdradę stanu. Dodatkowo Achenbach miał zapłacić 75 000 marek niemieckich kary. Rząd Niemiec wysłał na platformę urzędnika konsularnego z ambasady w Londynie, co Bates uznał za przejaw przyznania swojemu państewku praw państwowości. Po kilku tygodniach Achenbach i Pütz zostali wypuszczeni.
Wygnany Achenbach nadal twierdził, że jest prawowitym władcą platformy i utworzył rząd na uchodźstwie; głową państwa mianowany został Holender Adrien Oomen. Od tego czasu istnieje rząd Sealandii na uchodźstwie.
Historia Sealandii to historia uporu i buntu wobec władzy. Niewielki pucz, który miał miejsce w 1975 roku doskonale wpisuje się w dzieje platformy. Rodzina Batesa zrobiła ze swego księstwa maszynkę do robienia pieniędzy. Obecnie można uzyskać rożnego rodzaju tytuły szlacheckie, kubki, flagi, monety, znaczki pocztowe i wiele innych rzeczy. Wystarczył pomysł i samozaparcie. I chwała Royowi Bates’owi za to.
Copyright ©http://empiresilesia.pl
