Nowy cykl naszego bloga. Co jakiś czas będziemy przypominać państwu artykuły, które ukazały się na naszym blogu przed kilkoma laty. Wszystkie one zostaną poprawione pod względem merytorycznym i jakościowym, aby tchnąc w nie drugie życie. Na pierwszy ogień – recenzja gry komputerowej Call of Cthulhu: Mroczne zakątki świata, która ukazała się na naszych łamach we wrześniu 2012 roku.
Gra oparta została na motywach popularnej i tajemniczej mitologii, umarłego przedwcześnie pisarza grozy H. P. Lovercrafta. Legendarny Cień z Providence tworząc swój wyimaginowany świat, posłużył się największymi lękami ludzkości. Prozę pisarza charakteryzuje niezwykle gęsty klimat, napięcie i wszędobylski strach, tworzony nie tylko przez wynaturzone i przedwieczne monstra, ale także poprzez konsekwentne budowanie atmosfery grozy dzięki manipulowaniu otaczającym nas światem.
Brytyjskie studio Headfirst Productions podjęło się trudnego zadania przeniesienia wszystkich cech charakterystycznych prozy Lovercrafta na ekran naszych komputerów. Powstało w ten sposób dzieło z gatunku survival horror, Przepełnione przemocą, krwią, mrocznym klimatem i czającym się za każdym rogiem strachem, które zdecydowanie przeznaczone jest dla pełnoletnich graczy o mocnych nerwach.
W grze wcielamy się w rolę Jacka Waltersa – prywatnego detektywa, wplątanego w rozgrywkę o panowanie nad duszami między mrocznymi bogami i prastarym ludem. Akcja produkcji, tak jak w prozie Lovercrafta, toczy się w latach dwudziestych XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Gra zaczyna się od akcji oblężenia tajemniczego domostwa w Bostonie, w którym swoje praktyki odbywa sekta wierząca w pradawne moce. Potem Jack trafia do szpitala psychiatrycznego, by po latach wplątać się w jeszcze większe kłopoty.
Fabuła i filmowe prowadzenie akcji, to obok niesamowitego klimatu grozy, największe zalety tej produkcji. Niezapomniane stały się początkowe fragmenty gry, gdy bez broni przemierzamy przeklęte miasteczko Innsmouth, atmosfera nas po prostu przytłacza, ciemnymi uliczkami przechadzają się, pozornie bez celu dziwnie wyglądający ludzie, nikt nie chce z nami rozmawiać, a nasz bohater co rusz trapiony jest przez dziwne, pozbawione sensu wizje. Pozbawienie broni głównej postaci, dało niesamowite efekty, ponieważ jedynym sposobem na ratunek przed zagrożeniem jest szaleńcza ucieczka, jak w jednym z najlepszych momentów gry, podczas rejterady z hotelu. Czujemy wtedy wręcz oddech przeciwnika na plecach. Dalej atmosfera nadal jest gęsta, mimo że twórcy oddali nam do dyspozycji rożne rodzaje broni, a w skład naszego arsenału wchodzą pistolet, rewolwer, nóż, łom, obrzyn, strzelba i Tommy-gun. Broń wykonana została bardzo dobrze, tak samo jak dźwięki wydawane przez nią. Świetnym zabiegiem jest także pobawienie naszej broni celownika, oraz brak danych na ekranie o liczbie naboi, a przeładowywać nasza broń musimy sami.
Gra charakteryzuje się także sporym realizmem, jak na produkcje tego typu. Bohater może połamać sobie nogi skacząc ze zbyt wysoka, musi zaszywać rany by się nie wykrwawić, zaczyna wariować widząc za wiele przerażających scen, obraz zamazuje się, gdy stoimy na jakiejś wysokości, ponieważ nasz protagonista ma lęk wysokości, doznajemy halucynacji, paranoi, by ostatecznie, co mną osobiście wstrząsnęło, popełnić samobójstwo.
Grafika i dźwięk stoją na wysokim poziomie, jak na grę wydaną w 2006 roku. Razić mogą jednak słabo wykonane postacie i animacje. Muzyka jest jak najbardziej odpowiednia do gry z gatunku grozy, a repertuar przerażających dźwięków, jęków i odgłosów imponuje. Niezwykle sugestywne oraz mogące naprawdę przestraszyć sceny na długo pozostają w pamięci i jeżą włos na karku. Dobrym pomysłem jest również wprowadzenie wizji dręczących Waltersa, podczas których przebywamy w szpitalu psychiatrycznym. Razi natomiast niska inteligencja naszych przeciwników.
Gra jest niezwykle filmowa, a akcja bardzo szybka. Co rusz pojawiają się przeciwnicy, a amunicji ciągle jest za mało. W toku rozgrywki mamy przyjemność m.in. brać udział wraz z piechotą morską i agentami FBI w szturmie na miasto czy pływać na kanonierce Straży Przybrzeżnej i odpierać z marynarzami atak podwodnych demonów.
Call of Cthulhu: Mroczne Zakątki Świata to gra bardzo dobra. Programiści z Wielkiej Brytanii poradzili sobie z odzwierciedleniem gęstej i paranoicznej prozy Lovecrafta. Polecam miłośnikom pisarza, horrorów, a także wszystkim (jeśli odwagi starczy) którzy lubią dobrą rozgrywkę.
Copyright ©http://empiresilesia.pl
