Georges Bizet jeden z najwspanialszych francuskich kompozytorów orzekł: Muzyka – co za wspaniała sztuka! I co za smutny zawód! Francuz jest autorem wspaniałych oper Carmen i Poławiacze pereł.
AUTOR: Georges Bizet. Jego pełne imię i nazwisko brzmiało Alexandre-César-Léopold Bizet (choć w rejestrze kościelnym skrócono je na Georges co też sprawiło, że nazywany był tak przez całe życie). Urodził się w Paryżu w 1838 roku a zmarł w 1875 roku w Bougival. Jego rodzice zajmowali się muzyką. Ojciec nauczał śpiewu a matka grała na pianinie. Pierwsze kroki w muzyce stawiał w rodzinnych domu, aby w wieku 10 lat zostać przyjętym do konserwatorium w Paryżu. Tam studiował kompozycje oraz grę na organach, harmonii i fortepianie. Jego pierwszym sukcesem była jednoaktowa opera Doktor Miracle z librettem autorstwa Leona Battu i Ludovica Halévy’ego, wystawiona w teatrze Bouffes-Parisiens. Przyniosła mu ona rozgłos i sukces, dzięki czemu mógł skupić się na kolejnych dziełach, które jednak za życia nie przyniosły mu sukcesu. Jego kompozycje na czele z legendarną Carmen i Poławiaczami pereł zdobyły uznanie dopiero po śmierci kompozytora.
UTWÓR: Au fond du temple saint (1863) z opery Poławiacze pereł (Les Pêcheurs de perles).
Poławiacze pereł to trzyaktowa opera francuskiego kompozytora powstała w 1863 roku. Jej prapremiera odbyła się 30.09.1863 w Paryżu w Theatre Lyrique. Muzykę skomponował Bizet, zaś libretto duet: Michel Carre i Pierre Etienne Cormon.
Jej akcja rozgrywa się w małej wiosce poławiaczy pereł na dalekim Cejlonie.
Osoby opery:
- Leila – sopran
- Nadir – tenor
- Zurga – baryton
- Nurabad – bas
- poławiacze pereł, kapłani, lud.
Au fond du temple saint pojawia się w akcie pierwszym w wykonaniu Nadira (tenor) oraz Zurga (baryton).
TEKST:
Parée de fleurs et d’or
Une femme apparaît!
Je crois la voir encore!
Une femme apparaît!
Je crois la voir encore!
La regarde, etonnée
Et murmure tous bas
Voyez, c’est la déesse!
Qui dans l’ombre se dresse
Et vers nous tend les bras!
Ô vision! Ô reve!
La foule est à genoux!
C’est la déesse
Plus charmante et plus belle!
Oui, c’est elle!
C’est la déesse
Qui descend parmi nous!
Son voile se souleve et la foule est à genoux!
Elle s’ouvre un passage!
Son long voile dejà
Nous cache son visage!
Mon regard, hélas!
La cherche en vain!
Elle fuit!
En ce jour qui vient nous unir
Et fidele à ma promesse
Comme un frère je veux te chérir!
C’est elle, c’est la déesse
Qui vient en ce jour nous unir!
Oui, partageons le meme sort
Australijski reżyser Peter Weir wykorzystał utwór w swoim filmie Gallipoli z 1981 roku.
Bo miłość jak cygańskie dziecię:
Ani jej ufaj, ani wierz,
Gdy gardzisz, kocham cię nad życie,
Lecz gdy pokocham, to się strzeż!
(Carmen, akt I, 1875 rok)
Bibliografia
http://www.operomania.hg.pl/libretta/polawiacze_perel.html
Copyright ©http://empiresilesia.pl
