Symbole narodowe Francji to nie tylko flaga, hymn i godło, ale także kilka charakterystycznych przedstawień, które na stałe utożsamiamy z tym krajem. Należą do nich wizerunki koguta galijskiego czy Marianne. Warto zaznaczyć, że Francja, jako państwo nie dysponuje aktem prawnym ścisłe określającym symbole państwowe (poza dewizą, hymnem oraz flagą), z tego też względu zastosowanie ma pewna ich liczba, używana w zależności od okoliczności.
| Strefa czasowa: | UTC +1 – zima UTC +2 – lato |
| Powierzchnia: | 643 801[1] km² metropolia: 551 695[1] km² |
| Liczba ludności | 67 022 000 |
| Najwyższy szczyt: | Mont Blanc (4807 m n.p.m.) |
| Najniższy punkt: | delta Rodanu 2 m p.p.m. |
FLAGA KRAJU
Obecna flaga Francji wywodzi się z 1789 roku, kiedy to król Ludwig XVI do niebiesko-czerwonego, tradycyjnego symbolu Paryża, dodał biel kokardy dynastii Burbonów oraz flagi królewskiej. Ostatecznie obecny układ kolorów flagi ustalił się 15 lutego 1794 roku. W XVIII wieku interpretatorzy znaczenia kolorów flagi głosili różnorzędny status trzech warstw społecznych Francji, odpowiadający każdemu z kolorów:
- biel – król,
- błękit- szlachta,
- czerwień – lud.
GODŁO I HERB KRAJU
Tak godło, jak i herb Francji w swoich przedstawieniach mają rózgi liktorańskie (łac. fascis – czyli pęku rózg obwiązanego rzemieniem, w który wetknięto topór o podwójnym lub pojedynczym ostrzu/swe znaczenie, jako symbolu władzy uzyskał w czasach etruskich królów, kiedy to był obnoszony przez ich osobistą ochronę – liktorów/zwyczaj ten przejęli cesarze rzymscy, zastępując początkowo używany topór o dwóch ostrzach – pojedynczym). Stanowiły wtedy symbole władzy sądowniczej i urzędowej.
Godło i herb stosowane są nieoficjalnie, a po raz pierwszy użyto ich w 1792 roku.
Godło Francji, choć nieoficjalne używane jest od 1912 roku. Do centralnie położonych róg liktoriańskich przymocowano tzw. tarczę amazonek, na której umieszczono skrót od République Française (FR). Końce tarczy tworzą wizerunki orła i lwa lub lwa i koguta, a całość przyzdobiono gałązkami dębu i lauru.
Herb Francji, podobnie jak godło ma charakter półoficjalny i używany jest od około 1905 roku. Na niebieskiej tarczy umieszczono centralnie złote rózgi liktorańskie ozdobione liśćmi dębu i lauru oraz napis: Liberté, Egalité, Fraternité.
HYMN KRAJU
Muzykę i słowa pieśni stworzył 25 kwietnia 1792 roku Claude Joseph Rouget de Lisle, choć wtedy nazwał ją Chant de marche de l’Armée du Rhin lub Chant de guerre pour l’armée du Rhin (Marsz wojenny Armii Renu lub Pieśń wojenna Armii Renu). Piosenka stała się znana, jako pieśń marszowa i wojskowa, szczególnie wśród żołnierzy z Marsylii i jej okolic. To oni rozpropagowali ją na cały kraj, szczególnie w czasach rewolucji. 14 lipca 1795 roku została ogłoszona hymnem państwowym. Przez kolejne ponad sto lat była zastępowana, zakazywana i ponownie obierana hymnem narodowym. Ostatecznie władze III Republiki ustanowiło ją oficjalnym hymnem w 1879 roku. Po II wojnie światowej najpierw Czwarta, a potem Piąta Republika uznały ją za hymn państwowy.
| La Marseillaise | Marsylianka przekład Edwarda Porębowicza
|
Allons enfants de la Patrie, Refrain: Que veut cette horde d’esclaves, Refrain: Aux armes… Quoi ! Des cohortes étrangères Refrain: Aux armes… Tremblez, tyrans, et vous, perfides, Refrain: Aux armes… Français, en guerriers magnanimes Refrain: Aux armes… Amour sacré de la Patrie Refrain: Aux armes… (Couplet des enfants) Refrain: Aux armes… | I naprzód marsz, Ojczyzny dzieci, Refren: Cóż chce służalczy tłum i zmowy Refren: Do broni… Co? Stopa obcych najezdników Refren: Do broni… Biada despotom, zdrajcom biada! Refren: Do broni… Francuzy, wielkoduszni wojownicy Refren: Do broni… O miłości Ojczyzny święta! Refren: Do broni… (tzw. Kuplet dziecięcy) Refren: Do broni… |
INNE SYMBOLE PAŃSTWOWE KRAJU:
Pieczęć:
Dewiza: Liberté, Egalité, Fraternité
(Wolność, Równość, Braterstwo)
Kokarda
Symbole militarne:
Nazwy i kody
| Kod alfa-2 | FR |
| Kod alfa-3 | FRA |
| Kod numeryczny | 250 |
| Kod ISO | ISO 3166-2:FR |
| Kod samochodowy | F |
Kwiat: lilia
Marianne
Postać Marianne, kobiety ubranej w charakterystyczną czapkę fryzyjską uznaje się za jeden z nieoficjalnych symboli Francji. Często przedstawia się ją, jako obnażoną kobietę, prowadzącą lud Francji do boju. Jej najsłynniejsze przedstawienie pod tytułem La Liberté guidant le peuple (Wolność wiodąca ludzi na barykady) namalował Eugène Delacroix w 1830 roku.
Semeuse
Jest jedna z kobiecych personifikacji Francji. Stworzył ją rzeźbiarz Oscar Roty w 1887 roku.
Kogut galijski
Kogut galijski to kolejny nieoficjalny symbol Francji. W języku łacińskim Gallus oznacza nie tylko mieszkańca Galii, a także właśnie koguta. W średniowieczu uważany był za znak nadziei i wiary, a od czasów dynastii Walezjuszy i Burbonów zaczął być kojarzony z narodem francuskim. W czasach Wielkiej Rewolucji Francuskiej (1789-1799) stał się symbolem narodu, Napoleon Bonaparte zastąpił go jednak później orłem. Po upadku małego cesarza kogut wrócił do łask, jako symbol powstałej z chłopskiego pochodzenia, dumnej, upartej, odważnej i płodnej Francji.
Czapka wolności
Krzyż lotaryński
(Croix de Lorraine lub Croix d’Anjou)
Tarcza Tricolore
Copyright ©http://empiresilesia.pl
Bardzo pomocny i ciekawie napisany artykuł !