100 klasyków na 100 wieczorów

100 klasyków na 100 wieczorów #4: Gluck – Taniec błogosławionych duchów

Joseph_Siffred_Duplessis_-_Christoph_Willibald_Gluck_-_Google_Art_Project

Najbardziej znany utwór znanego kompozytora rodem z krainy piwa. Gluck stworzył przeszło 100 kompozycji scenicznych w tym oper, baletów czy pantomim. Słynny Taniec błogosławionych duchów pochodzi z opery Orfeusz i Eurydyka.

Autor: Christoph Willibald Gluck

Christoph Gluck urodził się w Bawarii w 1714 roku, a zmarł we Wiedniu w 1787 roku. Był wybitnym kompozytorem, znanym głównie ze swej twórczości operowej. Do jego największych dzieł zalicza się: Orfeusz i Eurydyka, Parys i Helena, Alcesta czy Ifigenia na Taurydzie. Studia muzyczne odbył w Pradze, Wiedniu i Mediolanie. Jego pierwsze dzieła operowe wystawiane były w Mediolanie, co przyniosło mu sławę. Następnie wyemigrował do Anglii. Współpracował z Handlem. W 1754 roku przeniósł się do Wiednia, by później komponować w Paryżu i na ostatnie osiem lat życia powrócić do stolicy Austrii.

Okres: klasycyzm

Utwór: Taniec błogosławionych duchów z opery Orfeusz i Eurydyka (1762); (Dance of the Blessed Spirits).

Opera Orfeusz i Eurydyka została wystawiona po raz pierwszy została w 1762 roku we Wiedniu. Gluck tę zreformowaną operę włoską napisał wraz z Ranieri Calzabigiem. W 1774 roku w Paryżu wystawiono francuską wersję Orfeusza… która okazała się wielkim sukcesem i przyniosła Gluckowi wielką sławę. To w tej wersji po raz pierwszy pojawiło się również słynne solo fletowe w tonacji d-moll, wykonane pierwotnie na flecie z jedną klapą. Sama opera przez niemal sto lat cieszyła się wielką renomą i była wystawiana bez przerwy. Hector Berlioz w 1848 roku napisał: Melodia Glucka pomyślana jest w taki sposób, że flet udziela się w tych wszystkich, niełatwych meandrach odwiecznej żałości i smutku, jednocześnie odzwierciedlając pasję ziemskiego życia. Początkowo jest to głos prawie niesłyszalny, jakby bał się być podsłuchany. Później lamentuje cicho, wzrasta w akcentach skargi, w głębokość cierpienia, krzyk serca rozdartego nieuleczalnymi ranami, by następnie stopniowo ograniczyć się do żalu, do smutnego szeptu zrezygnowanej duszy. Co za poezja!

Poprzednie części cyklu: 

Bibliografia:

  • http://molitorys.pl.tl/Gluck.htm
  • Muzyka, Encyklopedia Audiowizualna Britannica, 2006.

Copyright ©http://empiresilesia.c0.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back To Top